Rozdział 7

5 miesięcy później.

Niall wciąż nie dawał znaku życia. Harry, Liam i Lou wiedzieli o tym, że mieszkam u Lily . Myślałam, że dam radę ukryć się przed Niall’em jednak nie przewidziałam jednego. Pewnego dnia obudziłam  się i jak co dzień zeszłam na dół. Poślizgnęłam się i spadłam ze schodów. Zamiast wylądować na podłodze zaczęłam dusić się bo wpadłam do wody. Okazało się , że rury pękły w domu i zalało cały parter.  Szybko obudziłam Lily.  Nie miałam wyjścia i musiałam zadzwonić do Liam’a. Musimy z Lily wprowadzić się do niego na jakiś czas. Już chyba wolałabym spać na dworze . Spakowałam swoje rzeczy i nagle zadzwonił mój telefon.

- No hej . Kiedy będziecie? –był to Liam.

- O cześć Liam. Za 15 minut –odpowiedziałam.

- Mam dla ciebie dobrą wiadomość. Zgadnij kto mnie odwiedził i będzie z nami mieszkał przez tydzień? Sam! – krzyczał chłopak do słuchawki.

Sam  był moim przyjacielem od przedszkola. Głównie to dzięki niemu dowiedziałam się , ze jestem kuzynką Liam’a. Nie widziałam go już dobre 5 lat.

 Szybko wzięłam swoje walizki i pobiegłam za Lily do domu Liam’a.

Przed wejściem zawahałam się. Wiedziałam kto jest w środku. Niczego nie spodziewający się Niall. Zapukałam. Otworzył Lou.

- No nie wierzę! Myślałem, że już się nie spotkamy! – przytulił mnie mocno.

Wpuścił mnie do środka. Powolnym krokiem poszłam w stronę salonu.  Na kanapie siedział Liam, Niall i Sam.

- O już jesteście –powiedział Liam.

Niall wstał z łóżka i popatrzył w moją stronę. Minę miał jakby zobaczył ducha czy coś. W ciągu tych pięciu miesięcy trochę się zmieniłam. Może dlatego tak dziwnie na mnie patrzył .

- Alex ? –spytał chłopak jakby z niedowierzeniem.

- Cześć Niall –odpowiedziałam.

- Alex! – krzyknął Sam.

- Sam! Ale się za tobą stęskniłam! –podbiegłam do chłopaka i przytuliłam go mocno.

- Uhuuuhu , ale się zmieniłaś. Opłacało się czekać te 5 lat –powiedział chłopak uśmiechając się. Trzasnęłam go delikatnie w głowę.

Weszłam na górę żeby rozpakować walizki. Ktoś zapukał do drzwi.

- Alex mogę wejść ? –spytał ktoś od tyłu. Jak się okazało to Niall.

- Jasne , wchodź –powiedziałam.

- Wiesz trochę się pogubiłem –powiedział.

- No nie dziwie ci się. Pewnie i tak się wyda więc ci powiem. Ja nie wyjechałam do Polski. Cały czas byłam tutaj, w Londynie. Mieszkałam z Lily. - powiedziałam

- Mieszkałaś 3 domy dalej , a ja nic o tym nie wiedziałem ? Dlaczego mi nie powiedziałaś ? –spytał.

- Niall bo ja chciałam zapomnieć o tym co było. Zapomnieć o nas –powiedziałam.

- Ale ja nie chcę zapomnieć- szepnął chłopak.

- Błagam cię … Nie zaczynaj – powiedziałam do niego.

- Ja też cię błagam. Nie widziałem cię 5 miesięcy . Wiesz jak ja się czułem ?

- A pomyślałeś jak ja się czułam słuchając o tobie i twojej rzekomo nieprawdziwej dziewczynie ? –spytałam.

- Przecież już ci tłumaczyłem. Ja nic z wtedy nie pamiętam. Mówiłem ,ze byłem pijany. Alex proszę cię . Daj mi jeszcze jedną szanse –prosił chłopak ze łzami w oczach.

- Nie Niall. Przykro mi –powiedziałam i wyszłam z pokoju.

Miałam ochotę wrócić do niego i powiedzieć mu jak bardzo go kocham, ale nie mogłam.   Rozpakowałam się i zeszłam na dół. Wszyscy siedzieli oglądając film. Wszyscy z wyjątkiem Niall’a.  Zayn chyba zauważył moją minę i powiedział :

- Nie przejmuj się nim. Przejdzie mu .

Uśmiechnęłam się do niego i usiadłam na kanapie obok Sam’a . Wtuliłam się w niego i zaczęłam oglądać film. Kiedy film się skończył poszłam na ganek. Usiadłam na ławeczce . Sam wyszedł i usiadł obok mnie.

- Słyszałem o tobie i Niall’u. Wiesz może jednak powinnaś dać mu szansę ? –zaproponował Sam.

- To nie jest takie proste jak ci się wydaje. Załóżmy, że do niego wrócę i co? I teraz za każdym razem jak będzie pijany będzie spał z inną ? – powiedziałam.

- Jestem pewien, ze on cię kocha i , że już by ci tego nie zrobił. –powiedział. Dziwiło mnie to, że Sam broni Niall’a skoro znał go dopiero pare godzin.

- Rozmawiałeś z nim o mnie ? –spytałam.

- Ehmm no tak. Spytałem go czemu jest taki przygnębiony i mi powiedział. Ale o szczegółach dowiedziałem się od Liam’a –odpowiedział.

 - Taaa kuzynek to potrafi dochować tajemnicy – powiedziałam sarkastycznie.

Oparłam się o ramie Sam’a. Z domu wyszedł zły Niall.

- Już sobie znalazłaś pocieszenie? No proszę szybka jesteś – krzyknął.

- Przepraszam ?  I to mówi ten, który sypia z kim popadnie! –wykrzyczałam mu prosto w twarz po czym wbiegłam do domu. Po 15 minutach przyszedł do mnie Niall.

- Alex ja przepraszam. Nie wiem co mnie napadło .-powiedział.

- No muszę powiedzieć, że dałeś niezły popis

- Przepraszam. Ja naprawdę nie chciałem

- Okej, okej. Już nie przepraszaj. Ale błagam nie rób tak więcej – powiedziałam . Chłopak uśmiechnął się i wyszedł z pokoju. Wtedy wszedł Sam.

- Wiesz Alex … Przez te 5 lat wyrosłaś na naprawdę piękna dziewczyną. I wiesz co… Może to trochę głupio zabrzmi, ale ja.. ja się w tobie zakochałem .-powiedział prosto z mostu.

Nie wiedziałam co mam o tym myśleć. Przecież ja kochałam Niall’a . Nie mogłam tak po prostu „przerzucić” się na Sam’a. Chociaż gdybym była z Sam’em może Niall dałby mi spokój i też znalazł by sobie kogoś. To byłby całkiem dobry pomysł. W tym momencie chciałam żeby Niall mnie znienawidził, żeby żył. Chciałam jego szczęście. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 Trolololo nie wyszło mi. Tak to jest jak wymyśla się rozdziały w świetlicy w szkole. Miałam trochę inny plan no, ale dobra. Jeżeli ktoś , ktokolwiek to czyta to proszę komentujcie to. Bo ja nie wiem czy wy to czytacie czy nie i nie wiem czy w ogóle jest sens pisać dalej. Kolejną część postaram się dodać jutro . 

xx 

- Sam ja….